Laatste week en weer terug thuis!

Wat zijn die laatste dagen snel gegaan, pfff. Maandag oud dorpje in de bergen bekeken en daar rondgewandeld (Kavatsjevitza) Om daar te komen moet je door een echt Pomatzi dorp. Wellicht al eerder uitgelegd, maar Pomatzi zijn echte Bulgaren die in de Osmaanse tijd moslim zijn geworden.

Dinsdag was de Kavala dag, jou ja eigenlijk net buiten Kavala waar het niet zo druk is en het strand gratis is. Heerlijk op het strand aan de Egeïsche zee. Gelukkig was het die dag niet zo warm als vorig jaar. Heerlijk gezwommen, gerelaxt, spelletjes gedaan en overheerlijke nectarines gekocht. Kwamen ze op het strand verkopen. 'S Avonds gegeven in een voor ons befaamd Grieks restaurant in het centrum van Kavala. Bij dit restaurant word het voedsel op een olie werend papier opgediend en je krijgt geen borden, je eet direct van tafel. Een zeer leuk happening en ervaring. Aan te bevelen!!

Woensdag hebben we onze ouders een weggetje aan de andere kant van de bergen laten zien. Het leidt naar een dorp vanaf waar je met een luxe auto niet meer verder kunt. In het dorp woonden ooit 2000 mensen, nu zijn er nog 3 over die er permanent wonen. De meeste huizen worden alleen in het weekend of voor vakanties gebruikt. Ook zijn we door het plaatsje Luky gereden (Лъки op zijn Bulgaars). Langs een van de afslagen kun je een weg volgen de bergen in welke eveneens dood loopt. Daar heeft een meneer een heel mooi hotel/ restaurant. het is er bijzonder rustig en heeft een adembenemend uitzicht. Je kunt er overnachten inclusief ontbijt voor 30 leva (€ 15,00) per nacht per kamer á 2 personen. Jammer dat het zover weg is van de gemeente....

Donderdag en vrijdag hebben we grotendeels gebruikt voor de velddienst, vergadering en vrijdagmiddag zijn we in Oknjanovo (zwavel/ mineraalbaden) gaan zwemmen. Vrijdag hadden Berechja en zijn pa een mooie ervaring in de velddienst. Bij de laatste deur (poort) mochten ze binnenkomen. De man, ongeveer 60 jaar oud, nodigde hen uit om bij hem te komen zitten in de schaduw onder een afdak. Hij was zeer vriendelijk, en vertelde dat zijn overgrootvader priester was geweest in de Orthodoxe kerk. Daarna vertelde hij dat zijn zoon een aantal jaar geleden bij een auto ongeluk om het leven was gekomen, door de schuld van een vriend van zijn zoon. Hij toonde zijn geloof door te vertellen dat hij ervan overtuigd was zijn zoon in het paradijs in de hemel weer te mogen ontmoeten nadat hijzelf zou zijn gestorven. Voorzichtig vertelde Berechja dat het paradijs op aarde zal komen en las hem Spreuken 2: 20-22 voor en daarna Psalm 37:9-11 en 29 waarin overduidelijk staat dat de rechtvaardigen de aarde zullen bezitten, en er eeuwig op zullen mogen verblijven. Zijn reactie was: "Dat heb ik altijd anders geleerd, dat moet fout zijn". Nadat hij zijn eigen Bijbel erbij gehaald had hebben we daarin dezelfde verzen gelezen. Zij reactie? "Nu zijn mijn ogen geopend, dat hebben ze mij nooit geleerd". Hij was een beetje aangeslagen, maar positief. Daarna spraken we over Gods naam. Berechja vroeg hem of hij wist wat Gods naam was? Hij zij: "Jehovah". Toen vroegen we hem of hij die naam wel eens gebruikt? "Nee, nooit", was het antwoord. Gebruikt men in uw kerk die naam wel eens? "Nee, ook nooit". Samen uit zijn Bijbel Mattheus 6:9 gelezen (modelgebed). "Onze Vader in de hemel, uw Naam worde geheiligd". Hem gevraagd hoe je een naam kunt heiligen als je hem nooit gebruikt? En weer was zijn reactie: "Jullie hebben mijn ogen geopend". Hij heeft zijn naam en telefoonnummer gegeven en hem verteld dat wij niet terug kunnen komen, maar dat Stantsjo terug zal komen om verder met hem te spreken omdat er nog wel meer dingen zijn die hij zeker interessant zal vinden. Dat vond hij goed. We zijn benieuwd wat ervan zal komen en of hij met Stantsjo een Bijbelstudie zal beginnen. Zo Jehovah wil!

Vrijdagavond het appartement van Melanie schoon gemaakt en op tijd gaan slapen. Zaterdag vroeg opgestaan en alles ingepakt. Na afscheid van Stantsjo, Rick en Linda te hebben genomen zijn we naar Zapareva Banja gereden en van daaruit nog 10 km omhoog de bergen in. Einddoel de 7 meren van Rila. Rila is een natuurreservaat wat op de werelderfgoedlijst staat.Van de 7 meren zijn er 5 goed bewandelbaar, doch wij hebben er maar 4 gered. Eerst nog 2 km omhoog met een kabelbaan en dan nog een paar km klimmen. Een adembenemende belevenis. Niet alleen omdat de lucht ijl is, maar omdat het mooi is. Het geeft een sereen gevoel daar zo boven te mogen staan en Jehovah's grootse schepping te kunnen waarnemen. Jammer dat de tijd ons in de steek liet om nog naar het 5e meer te lopen en of boven te verblijven. We wilden voor donker in Sofia zijn wat ons bijna gelukt is.

Zondag na lekker uitgeslapen te hebben zijn we met Pa en Ma Sofia ingegaan en hebben in het centrum allen gebouwen van betekenis van buiten bekeken. Ook nog een stukje van de afwisseling van de wacht bij het presidentieel paleis gezien. De stad heeft zoveel cultureels te bieden dat je dit niet in 1 dag red. Maar na lang slenteren hebben we in ons stam restaurant (van toen het congres er was) gegeten. Na terugkomst in het hotel kwam Berechja zijn moeder tot de ontdekking dat haar telefoon weg was, gestolen dacht ze. Gebeld met de taxi chauffeur, en het restaurant, maar inderdaad nergens wat gevonden. Net nadat Telfort haar telefoon geblokkeerd had werden we door het restaurant gebeld dat de telefoon gevonden was. Gelukkig. Direct een taxi genomen en de telefoon opgehaald. Eind goed, al goed.

Maandag was het bijzonder vroeg dag, 4 uur Bulgaarse tijd (3 uur NL tijd). 4.45 uur werden we naar de luchthaven gebracht. Daar ontdekten we dat er zeker een half uur vertraging was omdat het zo slecht weer in Nederland was. Gelukkig toen wij aankwamen zagen we alleen nog veel plassen, maar was de temperatuur redelijk. Nu thuis is het weer druk. Wasssen, strijken, post wegwerken, en weer aan het werk. Maar we zijn blij onze studies weer op te kunnen pakken en met een aantal van hen hebben we woensdag en vandaag, vrijdag, reeds gestudeerd. Jammer dat het nier zo koud is, daar is het nog altijd 30+ graden. Maar ja aan alles komt in dit samenstel een eind. We zien uit naar een volgende keer en hopen dat jullie dan ook weer virtueel met ons mee willen reizen.

Groetjes en hugs van ons,

Berechja en Willy